เรื่องย่อ - My Perfect Roommate (2022)

My Perfect Roommate (2022) อย่าเซ่อในห้องน้ำของฉัน!” คุณยายกึมบุญอยู่คนเดียวตลอดชีวิต เพื่อนร่วมห้องของเธอ Ji-woong เป็นพาร์ทไทม์มืออาชีพ โครงการที่จะอยู่กับผู้อาวุโสที่อยู่คนเดียวซึ่งเริ่มประหยัดค่าเช่า ทำซ้ำความยากลำบากและเอาชนะ ด้วยวิธีนี้พวกเขาจึงใกล้ชิดกัน อะไรคือความหมายของการแบ่งปันห้องของพวกเขาในโลกนี้กับอำนาจครองชีวิตโสด กึมบุนเป็นหญิงวัย 70 ปีที่อยู่คนเดียวมาตลอด ไม่มีครอบครัวใดที่จะเรียกว่าเป็นของตัวเอง จีอุงเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ทำงานพาร์ทไทม์เป็นประจำ ทำงานทุกอย่างที่สามารถทำได้เพื่อหารายได้และประหยัดเงิน ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการออมทรัพย์ของรัฐบาลกับโครงการ Elderly Living Alone ทั้งสองพบว่าตนเองต้องอยู่ร่วมกัน ซึ่งเป็นการปรับตัวสำหรับทั้งคู่ จู่ๆ กึมบุนก็พบว่าตัวเองต้องปรับตัวให้เข้ากับการมีคนอื่นในภูมิลำเนาของเธอ เธอไม่ใช่คนที่ง่ายที่สุดที่จะอยู่ด้วย เป็นหญิงชราที่ไม่พอใจที่มีกฎข้อเดียวมากเกินไปสำหรับจีอุง ที่ไม่ได้รับอนุญาตให้อึในบ้านหรือพาแขกทุกประเภท นี่เป็นเรื่องที่ไม่สะดวกเป็นพิเศษเนื่องจากงานพาร์ทไทม์ที่ Ji-woong ชื่นชอบคือการเป็นพี่เลี้ยงสุนัข อย่างช้าๆ แต่แน่นอน ตามชื่อเรื่องของฟีเจอร์ ทั้งสองเริ่มอุ่นเครื่องซึ่งกันและกันและเพื่อข้อดีและข้อเสียของกันและกัน

DO NOT poop in my toilet!” Grandma Geum-boon lives alone for life. Her roommate Ji-woong is a professional part-timer. A project to live with the senior who lives alone, which started to save some rent, repeats the difficulties and overcomes. Through that, they get close to each other. What will be the meaning of their room-sharing in this world with single-life hegemony Geum-boon is a 70-year-old lady who has always lived alone, with no family to call her own. Ji-woong is a university student who is a regular part-timer, doing any job he can to make and save money. As part of the government’s Saving Rent Project with Elderly Living Alone Programme, the two find themselves having to live together, which is an adjustment for both. Geum-boon suddenly finds herself having to adapt to having someone else in her domicile. She isn’t the easiest person to live with, a grumpy old lady who has one rule too many for Ji-woong, who isn’t even allowed to poop in the house or bring around guests of any kind. This is especially inconveniencing as one of Ji-woong’s favourite part-time jobs is as a dog-sitter. Slowly but surely, as the feature’s title would suggest, the two start to warm up to each other and to each other’s positives and negatives